Jak wybrać wino?
Jak wybrać wino świadomie i trafnie!
Najłatwiej jest wykorzystać istnieją różne podziały win. Można wina organizować według jednego lub kilku kryteriów. Na przykład według koloru, według zawartości cukru, albo czy wino jest musujące, czy nie.
Bardzo pomocny przy wyborze win jest tradycyjny podział, oparty na kolorze. Jest łatwy do rozróżnienia, przy czym odzwierciedla nie tylko różnice w barwie. Także różnice w charakterze wrażeń aromatycznych i smakowych oraz kiedy najlepiej się sprawdzają.
I tak wina czerwone są pełniejsze w smaku, bardziej cierpkie o charakterze raczej owocowym. Tymczasem wina białe są zazwyczaj bardziej delikatne, kwaśne, pachnące i kwiatowe. Wina różowe sytuują się pośrodku. Są lżejsze od czerwonych, bardziej cierpkie od białych ale też łagodnie i owocowe.
Kwaśny charakter białych win wytrawnych decyduje, że dobrze pasują do posiłku. Kwaśność jest równoważona białkami spożywczymi przez co zarówno akcentuje jak też harmonizuje smaki jedzenia. Wina białe słodkie przeważnie lepiej smakują solo, zastępując desery.
Wina czerwone są zazwyczaj wytrawne. Kiedy są wykorzystane do posiłku ich komponenty gorzkie oraz cierpkie łączę się z białkami pożywienia uzyskując równowagę bez jedzenia nieodczuwalną. Starzenie w dębowej beczce rozwija łagodność i równowagę win czerwonych oraz nadaje im subtelny bukiet. Dlatego nie potrzebują jedzenia i sprawiają przyjemność pite po posiłku.
Czerwone wina przeznaczone do szybkiego spożycia mają lżejszy i bardziej owocowy charakter. Natomiast mające potencjał starzenia są początkowo intensywnie cierpkie i gorzkie. Takie wina nie dają przyjemności podczas wcześniejszego spożywania. Doskonałym przykładem wina do picia za młodu jest Beaujolais Nouveau w przeciwieństwie do Rioja Reserva, Amarone, czy Chateauneuf-du-Pape, które nabierają walorów wraz z dojrzewaniem.
Wina różowe choć dawniej były przedmiotem drwin, ostatnio wzbudzają ożywione zainteresowanie. Wyrazem tej zmiany jest zwiększający się popyt konsumencki na wina różowe. Jeszcze niedawno wina różowe były przeważnie musujące i słodkie w smaku. Koneserzy traktowali je lekceważąco, gdyż uważali, że mają wady zarówno win białych jak czerwonych przy jednoczesnym braku zalet jednych i drugich. Żeby przeciwdziałać takiej stygmatyzacji wielu producentów zamieniało termin „różowe” na „zarumienione”, „pąsowe” lub „białe z czerwonych odmian”
Komentarze i pytania